Reisdag van Almelo naar Venetië

Het is begonnen!


Vanochtend al om 6 uur wakker. Vandaag de dag van vertrek. 

Begonnen met een ontbijt en het uitzwaaien van Ruth die moest werken. Het is onwerkelijk dat vandaag de dag is waar je al zo lang naar uitkijkt. Hoe zal het vandaag gaan? Een beetje gespannen of de fiets goed overkomt, ben ik wel. Stel je voor dat je in Venetië aankomt en de fietsen zijn blijven staan in Rotterdam. Geen geruststellende gedachte,  het maakt me lichtelijk nerveus. 

Na Mirian naar huis te hebben gebracht, want die gaat vandaag ook gelukkig op vakantie, dan blijft ze niet alleen thuis, begonnen met het inpakken van de auto. Fietsendrager erop en tassen erin. Om 12 uur naar Fred gereden. Die was ook al klaar, al moesten er nog wel een paar boodschappen gehaald worden. Om half 1 vertrokken uit Almelo. De weg was niet druk en we kwamen na anderhalf uur rijden aan op Rotterdam-Zestienhoven. Wat een onzin om deze The Hague Airport te noemen.

Meteen begonnen we met de fietsen in te pakken, in de dozen die we mee hebben genomen van de fietsenmaker uit Almelo. Trappers eraf, stuur in lijn van de fiets en om de versnelling een extra stukje bubbelplastic. Een hele gevaarte past maar net op de bagage-trolly. De deuren zijn ook nog maar net breed genoeg om binnen te komen.

We beginnen maar met een biertje. Dat hebben we wel verdient naar al die inspanning. En nog 1. Na twee uur wachten kunnen we inchecken. Al snel werd duidelijk dat de fiets zo niet meekomt. De doos is te groot en past niet door de deur van het bagageruim.  

Dus de fiets buiten maar weer uitgepakt en "kaal" worden meegenomen. Ik vraag me nu af of de explosieve opruimingsdienst al gewaarschuwd is, Omdat er nu die twee onbeheerd staande dozen voor de vertrekhal staan. Wat konden we er anders mee heen.

Nu alles mee kon, gaan we we door de security. Het verloopt allemaal vlekkeloos. Even wachten en dan naar het vliegtuig. Deze is helemaal vol. 

Er is geen zicht door alle wolken, totdat we boven Italië  vliegen. Ineens zien we het Gardameer. Torbole en Lazise, het brengt ons in gedachte weer naar de vorige keer, toen we er fietsten.

De vlucht was heel gemoedelijk. Door de drukte op de luchthaven van Venetië,  draaien we een extra rondje boven de Middelandse Zee om vervolgens aan te vliegen. Met een lichte bonk staan we op de grond. 

Weer het gevoel van zal de fietsen er zijn, komen in me op. Spannend! 

Het weerzien van de fiets en alles tassen maakt me blij.

Gauw sleutelen we de fietsen in elkaar. Trappers erop, stuur recht. Met de super pomp van Fred is het op pompen van de banden een makkie. Al gauw staan we onder de donkere lucht van de Italiaanse nacht. Navigatie aan en fietsen.
Het rijdt wat onwennig. Het is zwaar en schommelt achterop. Na een klein kwartiertje staan we voor het hotel. De kamer is sober en heeft 1 -tweepersoons bed. Dat word gezellig slapen.

De korte broek gaat aan en al snel zitten we beneden voor een pizza en een koel drankje. Natuurlijk eet ik de door mij altijd bestelde pizza; Margarita. Heerlijk!

We eten buiten maar het koelt al wel af, mede dat we door het fietsen licht bezweet zijn.

De eerste dag zit erop. Met een cappuccino sluiten we de dag af.
Morgen schijnt het zonnig en warm te worden. Ik hoop het zo!