Een niet aan te raden route met een rustig einde

De tweede dag fietsen begon na het opstaan bij de plaatselijk supermarkt. Verse broodjes en heerlijk ham gaan toch boven het verpakte broodje in het hotel.

Een prima kamer dat wel, maar we willen een beter ontbijt. Een beetje Vivit drink yochurt maakt het compleet. In de zon op de parkeerplaats eten we. Niet gezellig maar wel erg lekker. 

Wederom staat de lange weg door de delta van choggia op het programma. Weer fietsen op de superstrada. Het kan echt niet anders. Hoe graag we dit ook willen.

De weg is saai en lang. Niets maakt het intressant. Toch...de klaprozen en de paarse distels brengen nog iets van afwisseling. We fietsen met een gemiddelde snelheid van 24 km per uur door het landschap. Soms heeft het iets van "de wieden" en hebben we aan beide kanten van de weg water. Verder is er niets te beleven. Er ligt veel rommel langs de weg. Ook in Italië storten ze clandestien, en veel! Nee Italië is niet het beste jongetje van de klas in Europa op grond van milieu.

Doortrappenen gewoon naar Ravenna rijden, is alles wat we beleven. Met een tussenstop voor koffie en een glas cola komen we na 4 uur aan bij de Adriatische kust, Ravenna di Mare. Via een zandweg langs het strand zoeken we onze camping Ramazotti. Het was de naam alleen al deed Fred besluiten om er te staan. Deze werd ook beschreven in het boekje van Reitsma.

De camping is rustig en voldoet. Ze zijn nog in de opbouw fase voor het komende seizoen. 

We beginnen met een drankje. Die hebben we wel verdient. Daarna worden de tenten opgezet. Even zoeken hoe het moet. Fred heeft een nieuwe tent, maar het lukt al snel.

Dan de luchtbedden op blazen. Na 20 puffen vind ik het genoeg en ga ik opzoek naar een pomp bij andere campinggasten. Maar niemand heeft wat.  
Van een Italiaanse dame op leeftijd hoor ik dat er bij de ingang van de camping en compressor is. Althans dat maak ik ervan uit haar verhaal. Met het bed onder de arm ga ik er naar toe. Het klopt en ik ben zo geholpen. Toch wel fijn. Als alles staat gaat Fred naar het strand, en ik ga schrijven. De lucht wordt gritzwart en het begint te donderen. Toch op tijd op de camping. 

Hier blijft het bij. Het waait over. Opvallend is wel dat er gelijk veel muggen zijn. We zijn binnen 10 minuten volledig lekt geprikt. 

Had ik niet ooit eens gezworen nooit meer naar de hoek van Venetië te gaan om deze reden? 

De lucht blijft bewolkt en de temperatuur zakt naar ongeveer 20 graden. Ook wel aangenaam. Heel langzaam glipt de middag weg. 

Na een strandwandeling en een schoonheidsslaapje begeven we ons na de plaatselijk pizzaria. Weer het zelfde recept.

Wij eten en de muggen ook. Verschikkelijk die beesten.

Het is er wel gezellig. Morgen de route van Reitsma naar Rome volgen. Dat wordt weer een feestje. 90 km zullen we dan gaan doen. Ciao!