En dag met tegenstellingen

Morgenstond heeft.... 

Met die gedachte stonden we om half 7 op. Een rare gedachte dat we zo nu al in Italië zijn, terwijl we de vorige keer er twee weken fietsen op hadden zitten.

De nacht was goed maar warm, het hotel, Colors, een  aanrader als je in Venetië wilt zijn. Dichtbij Venetië en betaalbaar.  Het ontbijt is super! 

Om half negen stonden we met fietsen en tassen buiten. De banden nogmaals op pompen, omdat we het gisteren met de zo gehete "Franse slag" er vanaf hadden gemaakt op het vliegveld.
We wilde naar het hotel en met een beetje lucht in de banden kom je er toch ook?
Hierna op pad. De zon deed erg z'n best en de wind was verkoelend.
Via de drukke verkeerspleinen komen we toch op de dam die de verbinding maakt van vaste land met Venetië.  

Na enig navraag en zoeken vinden we onze weg. Langs de bevoorradigshaven van Venetië zoeken we naar de vaporetto 5.2, een taxiboot, naar Lido di Venezia. Een eiland vlak voor het bekendste eiland met stad Venetië.
Dit werd lastiger want de fiets, werd ons verteld, mocht alleen mee op de ferry.
Later bleek dat een bekend persoon te zijn op het eiland want je zag het overal op de borden. Meneer "Ferry Boot"!

De boot vertrok vanaf Tronchetto. Een prachtig boot tocht als je Venetië  wilt zien van de andere kant. De tocht gaat langs de San Marco en andere mooie gebouwen die in lila en geel zijn geschilderd. Of langs oude gebouwen uit het verre verleden van Marco Polo. Een boot reis van ca. 40 minuten.
Lido di Venezia is een lang eiland van 17 km waar het goed toeven is. Leuke dorpjes en prachtige bamboe velden en rietlanden. Er is niet veel verkeer, en maar 1 hoofdstraat van noord naar zuid. Al slingerend gaat de weg door dorpen en verlaten land. Soms is het eiland zo breed dat als je een zij weg in kijkt aan beide zijde de zee ziet liggen. De olijfbomen bewegen in de wind, en het lijkt alsof ze ons duwen in onze richting. Waar de plaatselijke bevolking van leeft is mij een raadsel want heel toeristisch is het op dit moment niet.
Al fietsend gaan we door het landschap. We kopen een fles Aqua minerale en wat fruit met een broodje. Aan de zuidkant van het eiland bij de haven eten we die op, met zicht over zee.
De zee lijkt wel op het ijsselmeer. Kalm en rustig met in de verte bomen en andere eilanden. Na een half uur komt de boot naar Palestrine.  Weer een eiland van ongeveer 17 km maar nog minder bedrijvigheid. De vaste bewoners zijn zeker aan het werk geweest in Venetië. De bussen op de ferry puilen bijna uit. Palestrine is een lange weg met een dijk aan de ene zijde en aan de andere kant riet, huizen en een werf voor het onderhoud  van de watertaxi's. Ook liggen er vele boeien te wachten  op een nieuwe bestemming.  Er is wel veel visserij. De vele huisjes in het water doen aan alsof je je in Azië begeeft. Een hele rare gewaarwording. Want zoveel hebben we nu ook niet gefietst. Aankomst in Chioggia is gelijk weer Venetië.  Bruggen, water en oude gebouwen. Een mooie stad met veel roering. We laten het voor wat het is en vervolgen onze weg. En wat voor één!

We peddelen langs een 80 km weg, waar wel 100 wordt gereden. Over de vluchtstrook. Heel normaal hier dat wel aangezien we niet de enige zijn die er fietsen, maar niet ontspannend. Het beeld dat we dit moeten doen tot aan ons eindpunt stelt ons niet gerust.
Zoekend naar een andere weg waar we keer op keer vast lopen in een doodlopende straat, zit er niets anders op. Het is warm en er staat een straffe wind tegen. Het vergt veel.

De aangeduide camping op de route is ineens verdwenen. De huizen worden minder en het land met landerijen vlakker. Waar we terecht komen is een raadsel.  Vele vragen bij de plaatselijke bevolking leiden tot niets. Hotel? Camping? Agriturismo? Nee dat is hier niet. 20 km terug is wel een camping. Het lijkt ons geen goed idee. 

Rustig fietsen we door. Steeds meer begrijpen we waarom de Reitsma route vanaf Venetie, niet hier langs gaat. Maar wij wilden niet weer naar Ferrara omdat we dat de vorige keer al hadden gezien (Reitsma's hoofdroute naar Rome).

We gaan voort over eindige wegen naar verte. De tegen wind wil ons niet in die richting hebben en vermoeid ons. 

Na 70 km besluiten we dat er nu echt iets moet gebeuren. Door naar Ravenna, en nog eens 40 km, is geen optie.

Bij een tankstation stoppen we en doen we weer een poging. 

Is hier een hotel?, vragen we in ons beste En engels... antwoord: NEE EEN TANKSTATION!

Is dan niet grappig (nu wel trouwens) Toch helpen ze ons goed.

Na 2 km een hotel waar we nu verblijven. Weer helaas geen camping.

Met de bekende versnapering komen we weer op adem. Lekker douchen helpt dan ook.

Het is bijna 20:00 uur en we gaan maar eens eten.

Na even lopen komen we uit bij een kasteel. In de binnenplaats onder de bogen van de binnenplaats is de pizzaria. We bestellen weer pizza, lekker!

De avond is zwoel. De stenen van het kasteel geven hun opgenomen warmte van die dag af. Een vest is niet nodig. Een zwarte kat loopt over het terras. Is dit een aanwijzing voor het eten? Gelukkig is het eten heel lekker.

Morgen weer een dag. Naar Ravenna met een andere wening.  tot morgen!