Dag 26: Casciano di Murlo nr Casteldelpiano 65km
Blijf op de hoogte en volg Henk
21 Mei 2014 | Italië, Siena
Allereerst een rectificatie op mijn vorige bericht. Als rondtrekkend artiest is het wel eens moeilijk te onthouden in welke plaats je zit. Het juiste was dus Casciano di Murlo. Mijn excuus voor de verwarring.
Het zou vandaag een van de zwaarste etappes zijn met 1235 meter klimmen en 1035 m dalen. Nu lijkt dit aardig in evenwicht maar alles wat je daalt moet je ook weer klimmen.
De camping en het dorp waar we stonden afgelopen nacht, had niets meer te brengen dan dat het een prachtig zwembad, en omdat het hoog lag ook een super uitzicht.
We stonden wat achteraf waardoor, toen het om 21.00 uur donker was, je bijna geen hand voor ogen kon zien. Met behulp van het licht van de tablet konden we nog een beetje de weg vinden.
Wel hadden we hier 24 uur gratis internet, waardoor we nog prima met het thuisfront hebben kunnen skypen.
De middag hebben we in de zon slapen doorgebracht. De avond in Siena had zijn sporen nagelaten. Dus ook vroeg in bed.
Vanochtend om 08.15 uur vertrokken. De camping is een terrassen camping en heel steil. Lopend de camping af dus.. een goed begin.
Na even dalen en klimmen weer de route opgepakt. Heerlijk om te beginnen met een afdaling van zo'n 7 km. Met een snelheid van 60km/h naar beneden is geen uitzondering. Maar wie daalt wordt in Toscane "gestraft". Drie grote klimmen op het programma. Klimmen naar 650 m, het lijkt niets maar met hellingen van 10% enkele kilometers lang, wordt er toch wel wat van je gevraagd. De ochtend liep wat stroef bij mij. Fietsen zonder ontbijt is eigenlijk geen optie, maar het kon niet anders. Fred heeft een volledig ander eetpatroon dan ik. Ontbijt overslaan is geen probleem, want dan eet je s avonds toch gewoon pasta als voorgerecht en dan nog een pizza, gevolgd door en cappuccino en een ijsje. Je merkt het al, voor mij iets te veel van het goede. Ach en na 10 dagen pizza eten ben ik er ook wel een keer klaar mee. Toch zou je verwachten dat er aan een pizza in Italië eigenlijk niets mis kon gaan. Maar als je een pizza krijgt die in het midden een gat ter grootte van een twee euro stuk , omdat deze daar verbrand is, sta je toch raar te kijken. Pannenkoek! Dan maak je toch een nieuwe of steldt dit voor aan de eter?! Maar goed....toch gegeten.
Fietsend langs graanvelden en wijnvelden, de chianti komt tenslotte hier vandaan, werden we ook getrakteerd met wijdse uitzichten. Steeds dichter komen we bij de Monte Amiata, de hoogste berg van Toscane. Vulcanische berg (1738m) met vroeger kwikmijnen. Gelukkig zit deze niet in de route opgenomen. We schampen hem.
Al dagen vraag ik me af wat er mis is gegaan met de italiaanse auto industrie. Vroeger domineerde Fiat, Lancia en Alfa. Nu het is een uitzondering als je ze ziet. De Duitsers en de Japanners maken net als bij ons de dienst uit. Toch heel vreemd.
Italianen waren toch zo trouw aan hun merk. Ik bespeur iets van ontrouw meneer Berlusconi. Je oproep van: koop alleen italiaanse producten gaat toch iets anders.
De dag liep eigenlijk beter dan we verwacht hadden. Hij was goed te doen. We wennen vast aan Toscane met haar heuvels.
Om twee uur zat de tocht erop en kwamen we opnieuw op de camping aan.
De receptie was gelukkig open. Binnen heerste er een chaos. De receptioniste/eigenaresse had duidelijk moeite met iets weggooien. Hopen dat onze paspoorten, die we alweer moeten afgeven, er morgenochtend nog zijn. Maar dat zal vast wel, die gooit niets weg.
De camping is uit de tijd van een roem verleden, waarin er in Italie nog een dictator heerste. De receptioniste heeft vast zelf de camping gesticht. Maar wel met 3 sterren volgens het predicaat. Na enig zoeken hebben we er 4 gevonden. In de wasbakken wel te verstaan!
Je snapt het, niet iets om lekker 3 weken te gaan staan, en dat komt goed uit. Morgen bint wie weer mooi vot!
Opnieuw dus weer voor de tent gelegen in de zon. Je zou haast denken dat we vakantie hebben.
Nog 230 km te gaan naar Papa Francesco!
Het zou vandaag een van de zwaarste etappes zijn met 1235 meter klimmen en 1035 m dalen. Nu lijkt dit aardig in evenwicht maar alles wat je daalt moet je ook weer klimmen.
De camping en het dorp waar we stonden afgelopen nacht, had niets meer te brengen dan dat het een prachtig zwembad, en omdat het hoog lag ook een super uitzicht.
We stonden wat achteraf waardoor, toen het om 21.00 uur donker was, je bijna geen hand voor ogen kon zien. Met behulp van het licht van de tablet konden we nog een beetje de weg vinden.
Wel hadden we hier 24 uur gratis internet, waardoor we nog prima met het thuisfront hebben kunnen skypen.
De middag hebben we in de zon slapen doorgebracht. De avond in Siena had zijn sporen nagelaten. Dus ook vroeg in bed.
Vanochtend om 08.15 uur vertrokken. De camping is een terrassen camping en heel steil. Lopend de camping af dus.. een goed begin.
Na even dalen en klimmen weer de route opgepakt. Heerlijk om te beginnen met een afdaling van zo'n 7 km. Met een snelheid van 60km/h naar beneden is geen uitzondering. Maar wie daalt wordt in Toscane "gestraft". Drie grote klimmen op het programma. Klimmen naar 650 m, het lijkt niets maar met hellingen van 10% enkele kilometers lang, wordt er toch wel wat van je gevraagd. De ochtend liep wat stroef bij mij. Fietsen zonder ontbijt is eigenlijk geen optie, maar het kon niet anders. Fred heeft een volledig ander eetpatroon dan ik. Ontbijt overslaan is geen probleem, want dan eet je s avonds toch gewoon pasta als voorgerecht en dan nog een pizza, gevolgd door en cappuccino en een ijsje. Je merkt het al, voor mij iets te veel van het goede. Ach en na 10 dagen pizza eten ben ik er ook wel een keer klaar mee. Toch zou je verwachten dat er aan een pizza in Italië eigenlijk niets mis kon gaan. Maar als je een pizza krijgt die in het midden een gat ter grootte van een twee euro stuk , omdat deze daar verbrand is, sta je toch raar te kijken. Pannenkoek! Dan maak je toch een nieuwe of steldt dit voor aan de eter?! Maar goed....toch gegeten.
Fietsend langs graanvelden en wijnvelden, de chianti komt tenslotte hier vandaan, werden we ook getrakteerd met wijdse uitzichten. Steeds dichter komen we bij de Monte Amiata, de hoogste berg van Toscane. Vulcanische berg (1738m) met vroeger kwikmijnen. Gelukkig zit deze niet in de route opgenomen. We schampen hem.
Al dagen vraag ik me af wat er mis is gegaan met de italiaanse auto industrie. Vroeger domineerde Fiat, Lancia en Alfa. Nu het is een uitzondering als je ze ziet. De Duitsers en de Japanners maken net als bij ons de dienst uit. Toch heel vreemd.
Italianen waren toch zo trouw aan hun merk. Ik bespeur iets van ontrouw meneer Berlusconi. Je oproep van: koop alleen italiaanse producten gaat toch iets anders.
De dag liep eigenlijk beter dan we verwacht hadden. Hij was goed te doen. We wennen vast aan Toscane met haar heuvels.
Om twee uur zat de tocht erop en kwamen we opnieuw op de camping aan.
De receptie was gelukkig open. Binnen heerste er een chaos. De receptioniste/eigenaresse had duidelijk moeite met iets weggooien. Hopen dat onze paspoorten, die we alweer moeten afgeven, er morgenochtend nog zijn. Maar dat zal vast wel, die gooit niets weg.
De camping is uit de tijd van een roem verleden, waarin er in Italie nog een dictator heerste. De receptioniste heeft vast zelf de camping gesticht. Maar wel met 3 sterren volgens het predicaat. Na enig zoeken hebben we er 4 gevonden. In de wasbakken wel te verstaan!
Je snapt het, niet iets om lekker 3 weken te gaan staan, en dat komt goed uit. Morgen bint wie weer mooi vot!
Opnieuw dus weer voor de tent gelegen in de zon. Je zou haast denken dat we vakantie hebben.
Nog 230 km te gaan naar Papa Francesco!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
