Dag 19: Van Montagnana naar Ferrara 82 km

Nadat het onweer voorbij was in Montagnana moesten we natuurlijk nog eens de stad zien en daar eten. Montagnana is buiten haar indrukwekkende stadmuur met daar binnen allerlei huizen in pasteltinten, ook wereldberoemd om haar ham. Hier komt de echte procuitto(ham) vandaan. Die avond op zoek naar een pizzaria. Gemakkelijk en goedkoop. Helaas na wel 3 kwartier lopen geen enkele gevonden. Wel een afhaal pizzaria maar als ondertussen kenners van pizza's, halen wij daar onze neus voor op. Na wat rondgedoold te hebben  in de straten, toch een eetgelegenheid gevonden. Een mega restaurant met wel 4 tafels. En deze waren allen vrij. De eigenaresse stond al met de jas aan om de toko te sluiten, maar natuurlijk konden wij nog eten. 
Na een aperatief, begonnen met Lasagne. Zo een, die van de macro komt, en alleen maar warm hoeft te worden gemaakt. Ze bracht het met vol overtuiging, waar na we haar vroegen wat we hierna konden nemen. Ze stelde voor de specialiteit van de omgeving. Op het plaatje zag het eruit als proscuitto met asperges. Dat leek ons wel wat. Toen het geserveerd werd bleek het ham met kaas te zijn. Een secondo menu die koud was. We hebben er hartelijk om moeten lachen  vooral omdat de eigenaresse ons in het nederlands toesprak en uitleg gaf die ze had opgeschreven via google vertalen. Iets wat goed bedoeld soms net de plank misslaat en krijg je iets opgediend met vliegen. Hilarisch!
Echt nog niet zo leuk gegeten tijdens deze vakantie. Ook de eigenaresse vond het geweldig. Je zult maar ineens bij het sluiten de hele dag, opbrengst verdubbeld krijgen. Nee, het was echt leuk.
Na regen komt zonneschijn en zo ook vanochtend. Met de wind in de rug en de zon op ons bol, vertrokken we voor een tocht naar Ferrara. Precies een etappe van Reitsma. De navigatie gaf aan dat er wel weer nieuw leven in kon, in de vorm van een nieuwe batterij. Meteen daar op geanticipeerd en voor zien van nieuw leven.....waarna hij overleed. Met geen mogelijkheid weer aan te krijgen. Nou heb ik! Garmin dat is wel erg snel hoor.... ik ben boos!
Dus met het nooit af latende boekje op pad. Zoals de afgelopen dagen was ging het vandaag weer. Vergezichten met een hollands aandoend landschap die onderbroken werd met pitoreske italiaanse dorpjes. Het kon niet beter tot aan het eerste dorpje. De weg die we moesten hebben, had een andere naam dan beschreven was. Verwarring alom...gelukkig twee italiaanse heren wisten raad. In vloeiend italaiaans, ik moet zeggen dat konden ze echt, werd ons vakkundig de weg uitgelegd. Ik stamelde nog no cappito...maar dat geen zin. De ridders van het dorp zouden ons wel even voorgaan. Ge-escorteerd gingen we door het dorp. Via het plaatselijk cafe, waar wij volgens hen moesten Mangare, doorgefietst toen we hadden duidelijk gemaakt dat we al hadden gegeten. De plaatselijk supermarkt hebben we ook vriendelijk afgeslagen.

Uit eindelijk belande we aan de andere kant van het dorp bij nog niet de juiste weg, en de rijtour was over. Het VVV werk zat erop. Ariverdeci!

Dus maar omgedraaid en wederom zelf langs alle bezienswaardigheden gefietst. Na de andere kant van het dorp.

Fijne jongens die italianen.

Eigenwijs als we zijn toch maar de straat in gefietst met de verkeerde naam. Bij de volgende aanwijzing uit het boek zaten we goed! Knappe jongens die hollanders.

Bij drie dorpen verder, weer een fout in het boekje. Toch maar niet weer een italiaans aan gesproken. We weten nu wat ervan kan komen. Met een half uur vertraging weer op de juiste weg. Het is opvallend hoeveel oude knarren hier op een racefiets rijden, met pakjes aan alsof ze 20 zijn. Maar allen heel vriendelijk en ze groeten allemaal, soms ook met de duim om hoog respecto roepend. Dan fiets je zo weer 2 km per uur harder.

Uiteindelijk in Ferrara aangekomen. De camping is groot maar bijna leeg. Wel een Nederlander die de route vorig jaar had gefietst en een Nederlander die nu fietst van Rome naar eigenlijk overal. Zwitserland,  Oostenrijk,  Italië.  Hij fietst nog 2 maanden, iets wat wij niet hopen te doen, en dat we kunnen vertrouwen op het boekje.

Na het kamp te hebben opgeslagen, naar de shopping mall gegaan. We hebben weer zelf gekookt! 

Aangezien ons werd vermeld door de Nederlanders dat er op deze camping veel gestolen wordt, en er in de stad geen fiets veilig staat, toch maar bij de tent gebleven. Op het moment dat ik dit schrijf is komt er een Engelse mevrouw naar ons, of we iets gehoord hebben. In hun camper is ingebroken en alles is weg aan apparatuur. Fijne jongen die italianen.... of is dit te stigmatiserend. 

Gauw morgen hier vandaan, en op onze rit de stad bekijken want daar moeten toch door heen.

Bonne Notte!